Zijn poëtisch universum en zijn aangeboren zin voor melodie worden tot op vandaag nog steeds verrijkt door al deze invloeden. Hij is nieuwsgierig naar elke fase van de creatie, van het schrijven tot de eindmix. Daarom speelt hij de meeste van zijn stukken zelf en neem hij ze ook zelf op. Zijn werk zou dan ook kunnen lijken op een geperfectioneerd muzikaal geknutsel, een melodieuze do-it-yourself.

Hij componeert voor talloze kortfilms en documentaires, met name de soundtrack van “Démocratie Année Zéro” over het begin van de Arabische lente in Tunesië. In 2015 schrijft hij de partituur van “L’année prochaine” van Vania Leturcq, die een lange lijst bekroningen kreeg op festivals. Zijn muziek wordt gewaardeerd, omdat ze aansluit bij de onderwerpen van de film en vanwege zijn zin voor zuiverheid. Zeer onlangs heeft hij mee geschreven aan de muziek van “Parasol” van Valéry Rosier, die net is verschenen. Een geraffineerde soundtrack die een charmante minimalistische film doet oplichten.

Manuel Roland is ook saxofonist in de Fanfare du Belgistan.