Na een kindertijd waarin hij volop ondergedompeld wordt in de klassieke muziek, ontdekt hij op 20-jarige leeftijd de rock en laat hij zijn studies economie voor wat ze zijn, om een opnamestudio op te richten. Tussen baantjes om den brode en als acteur, zet hij zich in voor het verenigingsleven, waar hij zijn aangeboren capaciteiten van organisator en beheerder verder ontwikkelt. Hij ontdekt de improvisatie, speelt mee in enkele theaterstukken en drijft steeds verder weg van de muziek.

Maar de sirenes van Apollo laten hem niet los. In 2010 haalt de muziek hem toevallig weer in, ter gelegenheid van een theaterstuk waarvoor de regisseur hem voorstel het geluidsdecor te maken. Een even laattijdige als onbedwingbare ‘coup de foudre’ zet hem ertoe aan om alles over boord te gooien en de passie, waarvan hij dacht dat ze uitgedoofd was, ten volle te beleven.

Ondertussen hebben zijn theaterervaringen bij hem een uitgesproken voorkeur doen ontstaan voor de vertelling en voor de technieken ervan. Hij is vertrouwd met het ritme van een verhaal, met de sfeer ervan, de visuele en geluidstexturen, het begrip van tweede graad, de tragiek, het burleske, … Hij kan muzikaal iets vertellen en de intentie op koers houden.

In enkele jaren tijd heeft hij door een onlesbare dorst en een hardnekkige inzet voor nauwkeurig werk, van zijn late carrièreswitch een troef weten te maken. Onlangs heeft hij de muziek geschreven voor de films van Stéphane De Groodt, Thierry Michel en Patrick Ridremont.